Als speciale koudewarmtewisselaar speelt de luchtkoeler een belangrijke rol in de petrochemische industrie. Het gebruik van onuitputtelijke lucht als koelmedium is een aanzienlijk energiebesparend apparaat vergeleken met een waterkoeler, en het vermijdt ook het probleem van gevoeliger watervervuiling.

De structuur van de luchtkoeler bestaat in principe uit 4 delen: buizendoos en buizenbundel, ventilator, sluiter, frame. Het centrale deel van de buizendoos en de warmtewisseling van de buizenbundel, het type en de opstelling van de ribbenbuis hebben een grote invloed op de warmteoverdrachtscoëfficiënt binnen en buiten de buis. De ventilator is een apparaat voor geforceerde luchtcirculatie en is ook een belangrijk onderdeel om de warmteoverdracht buiten de buis te verbeteren. Er zijn twee soorten automatische ventilatoraanpassing en handmatige ventilatoraanpassing. De jaloezieën kunnen ook het luchtvolume aanpassen, terwijl ze de lamellenbuis beschermen.

Het gebruik van luchtkoelers kan veel industrieel water besparen, de vervuiling verminderen, het milieu beschermen en de infrastructuurkosten verlagen. Om het gebruik van luchtkoelers uit te breiden, verscheen in de jaren zestig een bevochtigde luchtkoeler, dat wil zeggen dat er een watersproeiapparaat vóór de buizenbundel werd toegevoegd, en de verdamping van een kleine hoeveelheid verneveld water op het oppervlak van de luchtkoeler. vinnen werden gebruikt om de warmteoverdracht aanzienlijk te verbeteren. Het thermisch rendement wordt 2 tot 4 keer verhoogd in vergelijking met het droge type. Bevochtigde luchtkoelers worden veel gebruikt in olieraffinaderijen. Ook droge luchtgekoelde buizenbundels en natte luchtgekoelde buizenbundels kunnen een gecombineerde luchtkoeler vormen. De ontwikkeling van lamellenbuizen met lage thermische contactweerstand en hoge warmteoverdrachtsefficiëntie, laag energieverbruik en geluidsarme ventilatoren is de sleutel tot de ontwikkeling van luchtkoelers.